در حدود ۲۰ کیلومتری شهر بولون- سور- مِر (Boulogne-sur-Mer) در شمال فرانسه و نزدیک روستای میمویِکوِس (Mimoyecques) یه پایگاه نظامی قرار داره که در دوران جنگ جهانی دوم از مقره های سری ارتش آلمان به حساب می اومد. این مقر زیرزمینی که با کندن خاک آهکی تپه های منطقه ساخته شده یه مجتمع گسترده س که از شبکه ای از تونلا که به پنج دالان مورب وصل می شن تشکیل شده.
ارتش هیتلر قرار بود در این دالانا ده ها اسلحه بزرگ که به اونا ایشون-۳ (V-3) گفته می شد نصب کنه و با به کار گیری اونا شهر لندن رو از فاصله ۱۶۵ کیلومتری مورد هدف بذاره.
این پایگاه هیچ وقت به استفاده نرسید و آرزوی هیتلر در هدف قرار دادن شهر لندن با به کار گیری سلاحای گذاشته شده در این پایگاه هیچ وقت به واقعیت ملحق نشد.
اگه این پروژه با موفقیت به پایان می رسید شهر لندن به گفته وینستون چرچیل در برابر “داغون کننده ترین حمله تاریخ” قرار می گرفت.
در سالای پایانی جنگ جهانی دوم نیروهای آلمانی شروع به طراحی و ساخت سلاحای داغون کننده ای کردن که در زبون آلمانی به اونا “Vergeltungswaffen” به معنی «سلاحای انتقام جویانه» گفته می شد و برده های غیرقابل باوری داشتن. اولین سری از این سلاحا ایشون-۱ (V-1) نام داشت که به نام «بمب پرنده» (flying bomb) هم شناخته می شدن که در واقع اولین نسل از موشکای کروز امروزی بودن. ایشون- ۲ (V-2) اولین نسل از موشکای دوربرد بالستیک با توانایی هدایت پذیری به حساب می رفت. سومین گونه این سلاحای پیشرفته و مرگبار ایشون-۳ (V-3) نام داشت که قرار بود سلاحایی بزرگ با برد مافوق تصور باشن.
ایشون-۳ در واقع یه توپ بزرگ با لوله ای بلند و بزرگ بود که طول اون از ۱۰۰ متر بالاتر می رفت و در نقاط مختلفی از لوله محلای پرتاب گلوله وجود داشت. این محلا طوری برنامه ریزی شده بودن که به محض عبور گلوله از اونا عمل کرده و باعث می شدن که گلوله با سرعت بیشتری از توپ خارج شه.
در اون زمان این اسلحه بزرگ در مراحل اولیه ساخت خود قرار داشت اما هیتلر میخواس که این اسلحه رو هر چی سریع تر در خاک فرانسه اشغال شده نصب کرده و به عنوان پشتیبانی واسه پروژه های ایشون-۱ و ایشون-۲ از اون واسه حمله به لندن استفاده کنه.
واسه هدف قرار دادن لندن طول لوله توپ ایشون-۳ باید ۱۲۷ متر می بود و به دلیلبزرگی لوله این اسلحه باید تو یه مکان ثابت مستقر می شد.
بهترین مکان واسه نصب این اسلحه تپه ای تشخیص داده شد که هسته اون از سنگ صخره ای باشه و بشه در داخل اون دالانای موربی واسه نگه داشتن و تقویت لوله های بزرگ اسلحه حفاری کرد.
بررسیای کارشناسان نظامی و زمین شناسا در سواحل مشرف به لندن انجام شد و آخرسر محلی در نزدیکی روستای میمویِکوِس واسه این کار انتخاب شد که در فاصله ۱۶۵ کیلومتری شهر لندن قرار داشت.
این محل در واقع یه تپه تشکیل شده از سنگ آهک بود که خیلی راحت می شد در اون تونل درست کرد.
این ساختار آهکی تا صدها متر زیر زمین هم ادامه داشت که ساخت یه فضای وسیع زیرزمینی رو واسه ساخته شدن پایگاه ممکن می ساخت. ساخت این مقر توپخانه در سپتامبر سال ۱۹۴۳ شروع شد.
طرح اولیه شامل دو پایگاه بود که در فاصله یه کیلومتری همدیگه قرار داشته و هر کدوم دارای ۵ تونل بودن که در هر تونل ۵ توپ ایشون-۳ مستقر می شد و در کل تعداد توپا به ۲۵ عدد می رسید. این توپخانه قادر بود در هر دقیقه ۱۰ گلوله پرتاب کنه که در هر ساعت تعداد پرتابای اون به ۶۰۰ مورد می رسید.
در هر دوی این پایگاه ها یه خط ریلی زیر زمینی کشیده شده بود و فعالیتای زیادی در دور و بر اونا وجود داشت. فرماندهان عالی رتبه متفقین در آخر به این نتیجه رسیدن که سایت نامبرده واسه پرتاب راکتای ایشون-۲ مورد استفاده قرار می گیره و هر چی سریع تر باید از بین بره.
نیروهای هوایی متفقین چندین بمباران رو روی این سایت بین نوامبر ۱۹۴۳ و ژوئن ۱۹۴۴ انجام دادن اما نتونستن صدمات چندانی به اون وارد کنن. بعد از اون در جولای ۱۹۴۴، نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا چندین بمب نفوذ کننده در زمین به نام «تال بوی» (Tallboy) رو روی این سایت توپخانه ریختند که باعث فرو ریختن تونلا و مدفون شدن ۳۰۰ کارگر اجباری که در تونلا مشغول کار بودن گردید. نیروهای هوایی متفقین بازم به بمباران این سایت ادامه می دادن تا اینکه نیروی زمینی کانادا در سپتامبر سال ۱۹۴۴ از راه نورماندی وارد این منطقه شده و سایت نامبرده رو به تصرف خود درآورد.
بعد از پایان جنگ، چرچیل دستور تخریب این سایت توپخانه رو صادر کرد طوری که دیگه به کار گیری اون ممکن نباشه.
در سال ۱۹۶۹، یه کشاورز محلی ورودی یکی از تونلا رو پیدا کرده و از اون به عنوان مکانی واسه پرورش قارچ استفاده کرد.
بعدا در سال ۱۹۸۴ اون قسمتای بیشتری از این تونلا رو پاکسازی کرده و اونو به یه موزه زیرزمینی به نام “Forteresse de Mimoyecques” به معنی «قلعه میمویِکوِس» تبدیل کرد.