آندره اونانا
یان اونانا، دروازه بان جوان و آینده دار آژاکس، در سال ۲۰۲۱ پس از مثبت شدن آزمایش ماده ممنوعه فوروسماید، مورد توجه رسانه ها قرار گرفت.اونانا توضیح داد که اشتباهاً داروهای همسر باردارش را مصرف کرده است، که حاوی فوروسماید بود. فوروسماید یک داروی ادرار آور است که برای درمان فشار خون بالا و سایر شرایط استفاده می شود.
اونانا به ۱۲ ماه محرومیت از سوی یوفا محکوم شد، اما این حکم پس از اعتراض او به ۹ ماه کاهش یافت.محرومیت اونانا تأثیر زیادی بر دوران حرفه ای او داشت. او نتوانست به آژاکس کمک کند تا در لیگ قهرمانان اروپا به مرحله حذفی صعود کند و در نهایت در سال ۲۰۲۲ از این تیم جدا شد.اونانا اکنون به بارسلونا پیوسته است و امیدوار است بتواند دوران حرفه ای خود را بازسازی کند.
مارک بوسنیچ
مارک بوسنیچ، دروازه بان سابق چلسی، در سال ۲۰۰۲ پس از مثبت شدن آزمایش کوکائین، دوران حرفه ای خود را به خطر انداخت.بوسنیچ که یک سال پیش از آن پس از ترک منچستریونایتد به صورت رایگان به چلسی پیوسته بود، در پایین ترین سطح خود قرار داشت و با مشکلات شخصی دست و پنجه نرم می کرد. او به کوکائین روی آورد تا با استرس و فشار مقابله کند.بوسنیچ توسط چلسی اخراج شد و از فوتبال دور شد تا با اعتیاد خود مبارزه کند. او سرانجام در سال ۲۰۰۸ به فوتبال بازگشت و توانست دوران حرفه ای خود را ادامه دهد.
آبل خاویر
خاویر، ملی پوش پرتغالی که ۲۰ بار در انگلیس به دلیل حضور در اورتون و لیورپول بازی کرده بود، در سال ۲۰۰۵، پس از مثبت شدن آزمایش برای دیانابول، یک استروئید آنابولیک، به حاشیه رفت.خاویر در آن زمان در میدلزبورو بازی می کرد و به عنوان اولین بازیکن لیگ برتری که به دلیل استفاده از داروهای تقویت کننده عملکرد محروم شد، با محرومیت ۱۸ ماهه مواجه شد.
خاویر ادعا کرد که دیانابول از یک داروی ضد ویروسی که او از ایالات متحده تهیه کرده بود به دست آمده است. درخواست تجدیدنظر در دادگاه حکمیت ورزش باعث شد محرومیت او در سال ۲۰۰۶ به ۱۲ ماه کاهش یابد و در سال ۲۰۰۷ به او اجازه بازگشت داده شد.
ادگار دیویدز
دیویدز، ستاره هلندی یوونتوس، در سال ۲۰۰۱، پس از مثبت شدن آزمایش ناندرولون، یک استروئید آنابولیک، به حاشیه رفت. این اتفاق در بحبوحه یک رسوایی مواد مخدر در سری آ رخ داد که در آن چندین بازیکن دیگر نیز آزمایش مثبت دادند.دیویدز در ابتدا با محرومیت ۱۶ ماهه مواجه شد، اما این حکم پس از تجدیدنظر به چهار ماه کاهش یافت. این تصمیم اعتراضات زیادی را برانگیخت، زیرا بسیاری معتقد بودند که دیویدز باید مجازات سنگین تری دریافت کند.
محرومیت دیویدز تأثیر منفی بر دوران حرفه ای او داشت. او جام جهانی ۲۰۰۲ را از دست داد و پس از بازگشت به بازی، هرگز به سطح قبلی خود نرسید.
آدریان موتو
چلسی در سال ۲۰۰۳، ۱۵.۸ میلیون پوند برای به خدمت گرفتن ادریان موتو، بازیکن رومانیایی پارما، هزینه کرد. موتو در اولین فصل خود در چلسی، تحت هدایت ژوزه مورینیو، عملکرد خوبی داشت و به نظر می رسید که آینده روشنی در پیش دارد.با این حال، در سال ۲۰۰۴، موتو پس از مثبت شدن آزمایش کوکائین، هفت ماه از فوتبال محروم شد. این یک ضربه بزرگ به موتو و چلسی بود.
محرومیت موتو به پایان دوران او در چلسی کمک کرد. او پس از آزادی از زندان، به تیم سابق خود، استوا بخارست، بازگشت، اما هرگز به سطحی که در ابتدای دوران حرفه ای خود داشت، نرسید.موتو یک استعداد بزرگ بود که توسط مواد مخدر به هدر رفت. او می توانست یکی از بهترین بازیکنان فوتبال جهان باشد، اما اعتیاد او به کوکائین این رویا را نابود کرد.
یاپ استام
در سال ۲۰۰۱، رسوایی مواد مخدر در سری آ ایتالیا، فوتبال این کشور را لرزاند. در میان بازیکنانی که در این رسوایی درگیر شدند، جان استم، مدافع هلندی لاتزیو نیز حضور داشت.استم در اکتبر همان سال، پس از آزمایش مثبت برای ناندرولون، یک استروئید آنابولیک، با محرومیت پنج ماهه مواجه شد. این محرومیت پس از درخواست تجدیدنظر به چهار ماه کاهش یافت.محرومیت استم ضربه ای بزرگ به لاتزیو بود. او یکی از مدافعان اصلی تیم بود و غیبت او خلاء بزرگی در خط دفاعی این تیم ایجاد کرد.
فرانک دی بوئر
در سال 2001، فرناندو دی بوئر، بازیکن هلندی بارسلونا، پس از آزمایش مثبت برای ناندرولون، یک استروئید آنابولیک، با محرومیت یک ساله مواجه شد.با این حال، دی بوئر استدلال کرد که او ناآگاهانه ناندرولون را “از طریق مکمل های غذایی آلوده” مصرف کرده است. کمیته انضباطی اتحادیه فوتبال اروپا (UEFA) حکم داد که این ادعا موجه است و محرومیت دی بوئر را به 11 هفته کاهش داد.این تصمیم دی بوئر را خوشحال کرد، اما او همچنان از اینکه نامش با یک رسوایی مواد مخدر مرتبط بود، متاسف بود. او گفت که این تجربه او را “بیشتر از هر چیز دیگری در زندگی” تحت تأثیر قرار داده است.
دیگو مارادونا
دیگو مارادونا، یکی از بزرگترین بازیکنان فوتبال تاریخ، در طول حرفه خود با مسائل مربوط به مواد مخدر دست و پنجه نرم می کرد. در سال ۱۹۹۱، آزمایش کوکائین او در ناپولی مثبت شد و منجر به تعلیق او از فوتبال ایتالیایی شد.
مارادونا پس از بازگشت به فوتبال، دوباره درگیر مواد مخدر شد. در سال ۱۹۹۴، آزمایش افدرین او در جام جهانی مثبت شد و منجر به اخراج او از مسابقات شد. این یک ضربه سنگین برای مارادونا بود و به پایانی شرم آور برای دوران بین المللی او و همچنین آغازی برای پایان دوران بازی او تبدیل شد.